W środowe popołudnie, 15 kwietnia br., wzięłyśmy udział w obchodach upamiętniających 75. rocznicę Zbrodni Katyńskiej
i 5. rocznicę Katastrofy Smoleńskiej, które miały miejsce na ostrzeszowskim Rynku, a następnie przy ostrzeszowskiej Farze.
Uroczystości rozpoczęła uroczysta Msza św., której przewodniczył ks. por. Łukasz Józef Hubacz, wikariusz parafii wojskowej
pw. św. Agnieszki w Krakowie i jednocześnie kapelan Jednostek Powietrznodesantowych oraz Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Krakowie. W przepięknej, głębokiej i wymownej homilii, prawdziwej lekcji historii i wzruszającym świadectwie troski o Ojczyznę i miłości do Niej, powiedział m.in., iż są w naszym języku słowa klucze. Takimi słowami są słowa: „Sybir” i właśnie „Katyń”. Katyń to nazwa małej wioski w obwodzie smoleńskim, w której NKWD dokonało mordu na oficerach polskich, ale jednocześnie określenie odnoszące się do wszystkich miejsc mordów na oficerach polskich, dokonanych na obszarze Rosji Sowieckiej. Katyń to symbol najpiękniejszych wartości, które wyrażali oficerowie noszący polski mundur, wyrażonych w widniejących na sztandarach hasłach: „BÓG! HONOR! OJCZYZNA!”. „Honor to jest coś, co tylko sam możesz sobie dać i coś, co tylko sam możesz sobie odebrać” powiedział ks. por. Hubacz. Nazwał on Katyń „duchowym tabernakulum” do którego duchowo pielgrzymowali Polacy, w tym rodziny i bliscy pomordowanych oficerów przez lata, kiedy to nie można było mówić o tej straszliwej zbrodni. Do tego duchowego tabernakulum pielgrzymował także śp. Prezydent Lech Kaczyński z Małżonką i śp. Prezydent Ryszard Kaczorowski oraz członkowie polskiej delegacji, którzy zginęli pod Smoleńskiem- 18 km od Katynia. Te 18 km zdaniem ks. Hubacza, to jest 18 km, które my jako Polacy mamy przejść. Jak na ironię, po 70 latach od zbrodni o której i Sowieci i Zachód chcieli milczeć, katastrofa pod Smoleńskiem w 2010 roku, jak drwa dorzucone do przygasającego ogniska na nowo rozpaliła ognisko katyńskie i rozniosła wieść o tej zbrodni na pół świata, wbrew tym wszystkim, którzy chcieli o tej zbrodni zapomnieć.
Po Mszy św. został odczytany Katyński Apel Pamięci, a Kampania Honorowa 16. jarocińskiego batalionu remontu lotnisk oddała salwę honorową. Następnie uczestnicy uroczystości przemaszerowali pod obelisk Golgoty Wschodu, znajdujący się przy Kościele Farnym, gdzie po krótkiej modlitwie nastąpiło złożenie kwiatów. Oprawę muzyczną uroczystości zapewniła Orkiestra Reprezentacyjna Wojsk Lądowych z Wrocławia. Patronat honorowy nad uroczystością objęło Narodowe Centrum Kultury w Warszawie. Pamiętajmy, że udział w uroczystościach upamiętniających ważne narodowe wydarzenia stanowi nasz obywatelski obowiązek, gdyż jak pisał Adam Mickiewicz „Jeśli zapomnę o nich, Ty, Boże na niebie, zapomnij o mnie”.
A poniżej wiersz śp. ks. prałata Zdzisława Peszkowskiego, kapelana „Rodzin Katyńskich” i pomordowanych na Wschodzie, ku refleksji i aby … ocalić od zapomnienia…
Zdzisław J. Peszkowski
Modlitwa
(wiersz napisany w 50.rocznicę Zbrodni Katyńskiej)
Matko Bolesna i Zwycięska
Ty, która stałaś na Golgocie pod krzyżem Chrystusa,
byłaś na pewno i w Lesie Katyńskim…
Zbierałaś ich po kolei
i niosłaś prosto do Syna Twojego.
A On przygarnął ich do swojego przebitego Serca.
Zatykano im usta, ale Ty słyszałaś ich niemy krzyk.
Wiązano im ręce, jak Synowi Twojemu,
a Ty powtarzałaś: „Ecce Homo”.
Ich przebite czaszki spowijałaś modlitwą.
Najdelikatniej zbierałaś każdą kroplę krwi.
Strzegłaś pamiątek, które nieśli ze sobą,
rozpoznawałaś krzyżyki, ryngrafy, medaliki,
i fotografie, i te listy-pocałunki najbliższych
– z którymi się nie rozstawali.
Widziałaś jak warstwami padali w ziemię,
jak ziarna pszeniczne na chleb mocy dla narodu.
Otulałaś ich ciszą lasu, który do dziś stoi oniemiały.
Czuwałaś nad tymi, którzy kochając – szukali ich, oczekiwali.
I nie mogli spotkać ich inaczej, jak przy Twoim Sercu.
Czekałaś cierpliwie z tymi, którym nie wolno było nawet pytać
głośno o Katyń.
A Ci, z Ostaszkowa, i Starobielska?
Byłaś z nimi do końca?
Gdzie ich żegnałaś?
W lasach, na polach, na morzu?
Ty znasz tajemnicę tak ukrywaną przed światem.
A czy widziałaś też tych, którzy strzelali,
wykonując barbarzyński rozkaz?
Czy ich widziałaś?
I przebaczyłaś im wszystkim?
Nie mogłaś inaczej.
Pamiętałaś przecież słowa Twojego Syna:
„Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią”.
I nam pomóż przebaczyć.
Amen.
Zainteresowanych poezją o tematyce katyńskiej zachęcam do wejścia na link: http://hej-kto-polak.pl/wp/?p=33063
